ਮੇਰੀ ਪਟੀਆ ਲਿਖਹੁ ਹਰਿ ਗੋਵਿੰਦ ਗੋਪਾਲਾ ॥ मेरी पटीआ लिखहु हरि गोविंद गोपाला ॥ Méree patee▫aa likʰahu har govinḋ gopaalaa. Upon my writing tablet, I write the Name of the Lord, the Lord of the Universe, the Lord of the World. ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥ भैरउ महला ३ ॥ Bʰæro mėhlaa 3. Bhairao, Third Mehl: ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਰੇ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਾ ॥ सतिगुरु करे मेरी प्रतिपाला ॥ Saṫgur karé méree parṫipaalaa. The True Guru nurtures and sustains me. ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮੇਰੈ ਨਾਲਾ ॥੧॥ हरि सुखदाता मेरै नाला ॥१॥ Har sukʰ▫ḋaaṫa méræ naalaa. ||1|| The Lord, the Giver of peace, is always with me. ||1|| ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਫਾਥੇ ਜਮ ਜਾਲਾ ॥ दूजै भाइ फाथे जम जाला ॥ Ḋoojæ bʰaa▫é faaṫʰé jam jaalaa. In the love of duality, the mortals are caught in the noose of the Messenger of Death. ਗੁਰ ਉਪਦੇਸਿ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦੁ ਹਰਿ ਉਚਰੈ ॥ गुर उपदेसि प्रहिलादु हरि उचरै ॥ Gur upḋés par▫hilaaḋ har uchræ. Following his Guru’s instructions, Prahlaad chanted the Lord’s Name; ਸਾਸਨਾ ਤੇ ਬਾਲਕੁ ਗਮੁ ਨ ਕਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ सासना ते बालकु गमु न करै ॥१॥ रहाउ ॥ Saasnaa ṫé baalak gam na karæ. ||1|| rahaa▫o. he was a child, but he was not afraid when his teacher yelled at him. ||1||Pause|| ਮਾਤਾ ਉਪਦੇਸੈ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ ਪਿਆਰੇ ॥ माता उपदेसै प्रहिलाद पिआरे ॥ Maaṫaa upḋésæ par▫hilaaḋ pi▫aaré. Prahlaad’s mother gave her beloved son some advice: ਪੁਤ੍ਰ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਛੋਡਹੁ ਜੀਉ ਲੇਹੁ ਉਬਾਰੇ ॥ पुत्र राम नामु छोडहु जीउ लेहु उबारे ॥ Puṫar raam naam chʰodahu jee▫o lého ubaaré. My son, you must abandon the Lord’s Name, and save your life! ਪ੍ਰਹਿਲਾਦੁ ਕਹੈ ਸੁਨਹੁ ਮੇਰੀ ਮਾਇ ॥ प्रहिलादु कहै सुनहु मेरी माइ ॥ Par▫hilaaḋ kahæ sunhu méree maa▫é. Prahlaad said: “Listen, O my mother; ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨ ਛੋਡਾ ਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਇ ॥੨॥ राम नामु न छोडा गुरि दीआ बुझाइ ॥२॥ Raam naam na chʰodaa gur ḋee▫aa bujʰaa▫é. ||2|| I shall never give up the Lord’s Name. My Guru has taught me this.”||2|| ਸੰਡਾ ਮਰਕਾ ਸਭਿ ਜਾਇ ਪੁਕਾਰੇ ॥ संडा मरका सभि जाइ पुकारे ॥ Sandaa markaa sabʰ jaa▫é pukaaré. Sandaa and Markaa, his teachers, went to his father the king, and complained: ਦੁਸਟ ਸਭਾ ਮਹਿ ਮੰਤ੍ਰੁ ਪਕਾਇਆ ॥ दुसट सभा महि मंत्रु पकाइआ ॥ Ḋusat sabʰaa mėh manṫar pakaa▫i▫aa. In the court of the wicked king, a plan was hatched. ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਕਾ ਰਾਖਾ ਹੋਇ ਰਘੁਰਾਇਆ ॥੩॥ प्रहलाद का राखा होइ रघुराइआ ॥३॥ Parahlaaḋ kaa raakʰaa ho▫é ragʰuraa▫i▫aa. ||3|| God is the Savior of Prahlaad. ||3|| ਪ੍ਰਹਿਲਾਦੁ ਆਪਿ ਵਿਗੜਿਆ ਸਭਿ ਚਾਟੜੇ ਵਿਗਾੜੇ ॥ प्रहिलादु आपि विगड़िआ सभि चाटड़े विगाड़े ॥ Par▫hilaaḋ aap vigṛi▫aa sabʰ chaatṛé vigaaṛé. Prahlaad himself has gone astray, and he leads all the other pupils astray. ਹਾਥਿ ਖੜਗੁ ਕਰਿ ਧਾਇਆ ਅਤਿ ਅਹੰਕਾਰਿ ॥ हाथि खड़गु करि धाइआ अति अहंकारि ॥ Haaṫʰ kʰaṛag kar ḋʰaa▫i▫aa aṫ ahaⁿkaar. With sword in hand, and with great egotistical pride, Prahlaad’s father ran up to him. ਹਰਿ ਤੇਰਾ ਕਹਾ ਤੁਝੁ ਲਏ ਉਬਾਰਿ ॥ हरि तेरा कहा तुझु लए उबारि ॥ Har ṫéraa kahaa ṫujʰ la▫é ubaar. Where is your Lord, who will save you? ਖਿਨ ਮਹਿ ਭੈਆਨ ਰੂਪੁ ਨਿਕਸਿਆ ਥੰਮੑ ਉਪਾੜਿ ॥ खिन महि भैआन रूपु निकसिआ थंम्ह उपाड़ि ॥ Kʰin mėh bʰæ▫aan roop niksi▫aa ṫʰamĥ upaaṛ. In an instant, the Lord appeared in a dreadful form, and shattered the pillar. ਹਰਣਾਖਸੁ ਨਖੀ ਬਿਦਾਰਿਆ ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਲੀਆ ਉਬਾਰਿ ॥੪॥ हरणाखसु नखी बिदारिआ प्रहलादु लीआ उबारि ॥४॥ Harṇaakʰas nakʰee biḋaari▫aa parahlaaḋ lee▫aa ubaar. ||4|| Harnaakhash was torn apart by His claws, and Prahlaad was saved. ||4|| ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਕਾਰਜ ਸਵਾਰੇ ॥ संत जना के हरि जीउ कारज सवारे ॥ Sanṫ janaa ké har jee▫o kaaraj savaaré. The Dear Lord completes the tasks of the Saints. ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਜਨ ਕੇ ਇਕੀਹ ਕੁਲ ਉਧਾਰੇ ॥ प्रहलाद जन के इकीह कुल उधारे ॥ Parahlaaḋ jan ké ikeeh kul uḋʰaaré. He saved twenty-one generations of Prahlaad’s descendents. ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਉਮੈ ਬਿਖੁ ਮਾਰੇ ॥ गुर कै सबदि हउमै बिखु मारे ॥ Gur kæ sabaḋ ha▫umæ bikʰ maaré. Through the Word of the Guru’s Shabad, the poison of egotism is neutralized. ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਸੰਤ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੫॥੧੦॥੨੦॥ नानक राम नामि संत निसतारे ॥५॥१०॥२०॥ Naanak raam naam sanṫ nisṫaaré. ||5||10||20|| O Nanak! Through the Name of the Lord, the Saints are emancipated. ||5||10||20|| ਆਪੇ ਦੈਤ ਲਾਇ ਦਿਤੇ ਸੰਤ ਜਨਾ ਕਉ ਆਪੇ ਰਾਖਾ ਸੋਈ ॥ आपे दैत लाइ दिते संत जना कउ आपे राखा सोई ॥ Aapé ḋæṫ laa▫é ḋiṫé sanṫ janaa ka▫o aapé raakʰaa so▫ee. The Lord Himself makes demons pursue the Saints, and He Himself saves them.