ਨਿਵਿ ਨਿਵਿ ਪਾਇ ਲਗਉ ਗੁਰ ਅਪੁਨੇ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਨਿਹਾਰਿਆ ॥ निवि निवि पाइ लगउ गुर अपुने आतम रामु निहारिआ ॥ Niv niv paa▫é laga▫o gur apuné aaṫam raam nihaari▫aa. Bowing down, again and again, I fall at the Feet of my Guru; through Him, I have seen the Lord, the Divine Self, within. ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥ आसा महला १ ॥ Aasaa mėhlaa 1. Aasaa, First Mehl: ਬੋਲਹੁ ਰਾਮੁ ਕਰੇ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥ बोलहु रामु करे निसतारा ॥ Bolhu raam karé nisṫaaraa. So, speak the Lord’s Name, which shall emancipate you. ਕਰਤ ਬੀਚਾਰੁ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਰਵਿਆ ਹਿਰਦੈ ਦੇਖਿ ਬੀਚਾਰਿਆ ॥੧॥ करत बीचारु हिरदै हरि रविआ हिरदै देखि बीचारिआ ॥१॥ Karaṫ beechaar hirḋæ har ravi▫aa hirḋæ ḋékʰ beechaari▫aa. ||1|| Through contemplation and meditation, the Lord dwells within the heart; see this, and understand. ||1|| ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਰਤਨੁ ਹਰਿ ਲਾਭੈ ਮਿਟੈ ਅਗਿਆਨੁ ਹੋਇ ਉਜੀਆਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ गुर परसादि रतनु हरि लाभै मिटै अगिआनु होइ उजीआरा ॥१॥ रहाउ ॥ Gur parsaaḋ raṫan har laabʰæ mitæ agi▫aan ho▫é ujee▫aaraa. ||1|| rahaa▫o. By Guru’s Grace, the jewel of the Lord is found; ignorance is dispelled, and the Divine Light shines forth. ||1||Pause|| ਰਵਨੀ ਰਵੈ ਬੰਧਨ ਨਹੀ ਤੂਟਹਿ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਈ ॥ रवनी रवै बंधन नही तूटहि विचि हउमै भरमु न जाई ॥ Ravnee ravæ banḋʰan nahee ṫootėh vich ha▫umæ bʰaram na jaa▫ee. By merely saying it with the tongue, one’s bonds are not broken, and egotism and doubt do not depart from within. ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਹਉਮੈ ਤੂਟੈ ਤਾ ਕੋ ਲੇਖੈ ਪਾਈ ॥੨॥ सतिगुरु मिलै त हउमै तूटै ता को लेखै पाई ॥२॥ Saṫgur milæ ṫa ha▫umæ ṫootæ ṫaa ko lékʰæ paa▫ee. ||2|| But when one meets the True Guru, egotism departs, and then, one realizes his destiny. ||2|| ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਭਗਤਿ ਪ੍ਰਿਅ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਸੁਖ ਸਾਗਰੁ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥ हरि हरि नामु भगति प्रिअ प्रीतमु सुख सागरु उर धारे ॥ Har har naam bʰagaṫ pari▫a pareeṫam sukʰ saagar ur ḋʰaaré. The Name of the Lord, Har, Har, is sweet and dear to His devotees; it is the ocean of peace - enshrine it within the heart. ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਮਤਿ ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੩॥ भगति वछलु जगजीवनु दाता मति गुरमति हरि निसतारे ॥३॥ Bʰagaṫ vachʰal jagjeevan ḋaaṫaa maṫ gurmaṫ har nisṫaaré. ||3|| The Lover of His devotees, the Life of the World, the Lord bestows the Guru’s Teachings upon the intellect, and one is emancipated. ||3|| ਮਨ ਸਿਉ ਜੂਝਿ ਮਰੈ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਏ ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਏ ॥ मन सिउ जूझि मरै प्रभु पाए मनसा मनहि समाए ॥ Man si▫o joojʰ maræ parabʰ paa▫é mansaa manėh samaa▫é. One who dies fighting against his own stubborn mind finds God, and the desires of the mind are quieted. ਨਾਨਕ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਜਗਜੀਵਨੁ ਸਹਜ ਭਾਇ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥੪॥੧੬॥ नानक क्रिपा करे जगजीवनु सहज भाइ लिव लाए ॥४॥१६॥ Naanak kirpaa karé jagjeevan sahj bʰaa▫é liv laa▫é. ||4||16|| O Nanak! If the Life of the World bestows His Mercy, one is intuitively attuned to the Love of the Lord. ||4||16||