ਲਬੁ ਪਾਪੁ ਦੁਇ ਰਾਜਾ ਮਹਤਾ ਕੂੜੁ ਹੋਆ ਸਿਕਦਾਰੁ ॥ लबु पापु दुइ राजा महता कूड़ु होआ सिकदारु ॥ Lab paap ḋu▫é raajaa mahṫaa kooṛ ho▫aa sikḋaar. Greed and sin are the king and prime minister; falsehood is the treasurer. ਮਃ ੧ ॥ मः १ ॥ Mėhlaa 1. First Mehl: ਕਾਮੁ ਨੇਬੁ ਸਦਿ ਪੁਛੀਐ ਬਹਿ ਬਹਿ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥ कामु नेबु सदि पुछीऐ बहि बहि करे बीचारु ॥ Kaam néb saḋ puchʰee▫æ bahi bahi karé beechaar. Sexual desire, the chief advisor, is summoned and consulted; they all sit together and contemplate their plans. ਅੰਧੀ ਰਯਤਿ ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੀ ਭਾਹਿ ਭਰੇ ਮੁਰਦਾਰੁ ॥ अंधी रयति गिआन विहूणी भाहि भरे मुरदारु ॥ Anḋʰee réaṫ gi▫aan vihooṇee bʰaahi bʰaré murḋaar. Their subjects are blind, and without wisdom, they try to please the will of the dead. ਗਿਆਨੀ ਨਚਹਿ ਵਾਜੇ ਵਾਵਹਿ ਰੂਪ ਕਰਹਿ ਸੀਗਾਰੁ ॥ गिआनी नचहि वाजे वावहि रूप करहि सीगारु ॥ Gi▫aanee nachėh vaajé vaavėh roop karahi seegaar. The spiritually wise dance and play their musical instruments, adorning themselves with beautiful decorations. ਊਚੇ ਕੂਕਹਿ ਵਾਦਾ ਗਾਵਹਿ ਜੋਧਾ ਕਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥ ऊचे कूकहि वादा गावहि जोधा का वीचारु ॥ Ooché kookėh vaaḋaa gaavahi joḋʰaa kaa veechaar. They shout out loud, and sing epic poems and heroic stories. ਮੂਰਖ ਪੰਡਿਤ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਜਤਿ ਸੰਜੈ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥ मूरख पंडित हिकमति हुजति संजै करहि पिआरु ॥ Moorakʰ pandiṫ hikmaṫ hujaṫ sanjæ karahi pi▫aar. The fools call themselves spiritual scholars, and by their clever tricks, they love to gather wealth. ਧਰਮੀ ਧਰਮੁ ਕਰਹਿ ਗਾਵਾਵਹਿ ਮੰਗਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥ धरमी धरमु करहि गावावहि मंगहि मोख दुआरु ॥ Ḋʰarmee ḋʰaram karahi gaavaavėh mangėh mokʰ ḋu▫aar. The righteous waste their righteousness, by asking for the door of salvation. ਜਤੀ ਸਦਾਵਹਿ ਜੁਗਤਿ ਨ ਜਾਣਹਿ ਛਡਿ ਬਹਹਿ ਘਰ ਬਾਰੁ ॥ जती सदावहि जुगति न जाणहि छडि बहहि घर बारु ॥ Jaṫee saḋaavėh jugaṫ na jaaṇėh chʰad bahėh gʰar baar. They call themselves celibate, and abandon their homes, but they do not know the true way of life. ਸਭੁ ਕੋ ਪੂਰਾ ਆਪੇ ਹੋਵੈ ਘਟਿ ਨ ਕੋਈ ਆਖੈ ॥ सभु को पूरा आपे होवै घटि न कोई आखै ॥ Sabʰ ko pooraa aapé hovæ gʰat na ko▫ee aakʰæ. Everyone calls himself perfect; none call themselves imperfect. ਪਤਿ ਪਰਵਾਣਾ ਪਿਛੈ ਪਾਈਐ ਤਾ ਨਾਨਕ ਤੋਲਿਆ ਜਾਪੈ ॥੨॥ पति परवाणा पिछै पाईऐ ता नानक तोलिआ जापै ॥२॥ Paṫ parvaaṇaa pichʰæ paa▫ee▫æ ṫaa Naanak ṫoli▫aa jaapæ. ||2|| If the weight of honor is placed on the scale, then, O Nanak! One sees his true weight. ||2|| ਸਭਨੀ ਛਾਲਾ ਮਾਰੀਆ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥ सभनी छाला मारीआ करता करे सु होइ ॥ Sabʰnee chʰaalaa maaree▫aa karṫaa karé so ho▫é. Everyone makes the attempt, but that alone happens which the Creator Lord does. ਵਦੀ ਸੁ ਵਜਗਿ ਨਾਨਕਾ ਸਚਾ ਵੇਖੈ ਸੋਇ ॥ वदी सु वजगि नानका सचा वेखै सोइ ॥ vaḋee so vajag naankaa sachaa vékʰæ so▫é. Evil actions become publicly known; O Nanak! The True Lord sees everything.