ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਗੁਰਮੁਖ ਸਦਾ ਕਰਹਿ ਮਨਮੁਖ ਮਰਹਿ ਬਿਖੁ ਖਾਇ ॥ वाहु वाहु गुरमुख सदा करहि मनमुख मरहि बिखु खाइ ॥ vaahu vaahu gurmukʰ saḋaa karahi manmukʰ marėh bikʰ kʰaa▫é. ‘Waaho! Waaho!’ The Gurmukhs praise the Lord continually, while the self-willed Manmukhs eat poison and die. ਮਃ ੩ ॥ मः ३ ॥ Mėhlaa 3. Third Mehl: ਓਨਾ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਨ ਭਾਵਈ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥ ओना वाहु वाहु न भावई दुखे दुखि विहाइ ॥ Onaa vaahu vaahu na bʰaav▫ee ḋukʰé ḋukʰ vihaa▫é. They have no love for the Lord’s Praises, and they pass their lives in misery. ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਣਾ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਹਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥ गुरमुखि अमृतु पीवणा वाहु वाहु करहि लिव लाइ ॥ Gurmukʰ amriṫ peevṇaa vaahu vaahu karahi liv laa▫é. The Gurmukhs drink the Ambrosial Nectar, and they center their consciousness on the Lord’s Praises. ਨਾਨਕ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਹਿ ਸੇ ਜਨ ਨਿਰਮਲੇ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥੨॥ नानक वाहु वाहु करहि से जन निरमले त्रिभवण सोझी पाइ ॥२॥ Naanak vaahu vaahu karahi sé jan nirmalé ṫaribʰavaṇ sojʰee paa▫é. ||2|| O Nanak! Those who chant ‘Waaho! Waaho!’ are immaculate and pure; they obtain the knowledge of the three worlds. ||2||