ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਸੇ ਜਨ ਸਦਾ ਕਰਹਿ ਜਿਨੑ ਕਉ ਆਪੇ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥ वाहु वाहु से जन सदा करहि जिन्ह कउ आपे देइ बुझाइ ॥ vaahu vaahu sé jan saḋaa karahi jinĥ ka▫o aapé ḋé▫é bujʰaa▫é. ‘Waaho! Waaho!’ Those humble beings ever praise the Lord, unto whom the Lord Himself grants understanding. ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥ सलोकु मः ३ ॥ Salok mėhlaa 3. Shalok, Third Mehl: ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਤਿਆ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥ वाहु वाहु करतिआ मनु निरमलु होवै हउमै विचहु जाइ ॥ vaahu vaahu karṫi▫aa man nirmal hovæ ha▫umæ vichahu jaa▫é. Chanting ‘Waaho! Waaho!’, the mind is purified, and egotism departs from within. ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਗੁਰਸਿਖੁ ਜੋ ਨਿਤ ਕਰੇ ਸੋ ਮਨ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਇ ॥ वाहु वाहु गुरसिखु जो नित करे सो मन चिंदिआ फलु पाइ ॥ vaahu vaahu gursikʰ jo niṫ karé so man chinḋi▫aa fal paa▫é. The Gurmukh who continually chants ‘Waaho! Waaho!’ attains the fruits of his heart’s desires. ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰਹਿ ਸੇ ਜਨ ਸੋਹਣੇ ਹਰਿ ਤਿਨੑ ਕੈ ਸੰਗਿ ਮਿਲਾਇ ॥ वाहु वाहु करहि से जन सोहणे हरि तिन्ह कै संगि मिलाइ ॥ vaahu vaahu karahi sé jan sohṇé har ṫinĥ kæ sang milaa▫é. Beauteous are those humble beings who chant ‘Waaho! Waaho!’ O Lord, let me join them! ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਹਿਰਦੈ ਉਚਰਾ ਮੁਖਹੁ ਭੀ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਕਰੇਉ ॥ वाहु वाहु हिरदै उचरा मुखहु भी वाहु वाहु करेउ ॥ vaahu vaahu hirḋæ uchraa mukʰahu bʰee vaahu vaahu karé▫o. Within my heart, I chant ‘Waaho! Waaho!’, and with my mouth, ‘Waaho! Waaho!’ ਨਾਨਕ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਜੋ ਕਰਹਿ ਹਉ ਤਨੁ ਮਨੁ ਤਿਨੑ ਕਉ ਦੇਉ ॥੧॥ नानक वाहु वाहु जो करहि हउ तनु मनु तिन्ह कउ देउ ॥१॥ Naanak vaahu vaahu jo karahi ha▫o ṫan man ṫinĥ ka▫o ḋé▫o. ||1|| O Nanak! Those who chant ‘Waaho! Waaho!’ - unto them I dedicate my body and mind. ||1||