ਜਿਸ ਦੈ ਚਿਤਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸ ਨੋ ਕਿਉ ਅੰਦੇਸਾ ਕਿਸੈ ਗਲੈ ਦਾ ਲੋੜੀਐ ॥ जिस दै चिति वसिआ मेरा सुआमी तिस नो किउ अंदेसा किसै गलै दा लोड़ीऐ ॥ Jis ḋæ chiṫ vasi▫aa méraa su▫aamee ṫis no ki▫o anḋésaa kisæ galæ ḋaa loṛee▫æ. One whose consciousness is filled with my Lord Master - why should he feel anxious about anything? ਪਉੜੀ ॥ पउड़ी ॥ Pa▫oṛee. Pauree: ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਤਿਸ ਨੋ ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਹੋਏ ਨਿਤ ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਜਾਇ ਬਹੀਐ ਮੁਹੁ ਜੋੜੀਐ ॥ जिनि हरि धिआइआ तिस नो सरब कलिआण होए नित संत जना की संगति जाइ बहीऐ मुहु जोड़ीऐ ॥ Jin har ḋʰi▫aa▫i▫aa ṫis no sarab kali▫aaṇ ho▫é niṫ sanṫ janaa kee sangaṫ jaa▫é bahee▫æ muhu joṛee▫æ. One who meditates on the Lord obtains all pleasures and comforts; let us go each and every day, to sit in the Saints’ Society. ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਭਨਾ ਗਲਾ ਕਾ ਤਿਸ ਨੋ ਧਿਆਇਦਿਆ ਕਿਵ ਨਿਮਖ ਘੜੀ ਮੁਹੁ ਮੋੜੀਐ ॥ हरि सुखदाता सभना गला का तिस नो धिआइदिआ किव निमख घड़ी मुहु मोड़ीऐ ॥ Har sukʰ▫ḋaaṫa sabʰnaa galaa kaa ṫis no ḋʰi▫aa▫iḋi▫aa kiv nimakʰ gʰaṛee muhu moṛee▫æ. The Lord is the Giver of Peace, the Lord of all things; why would we turn our faces away from His meditation, even for a moment, or an instant? ਸਭਿ ਦੁਖ ਭੁਖ ਰੋਗ ਗਏ ਹਰਿ ਸੇਵਕ ਕੇ ਸਭਿ ਜਨ ਕੇ ਬੰਧਨ ਤੋੜੀਐ ॥ सभि दुख भुख रोग गए हरि सेवक के सभि जन के बंधन तोड़ीऐ ॥ Sabʰ ḋukʰ bʰukʰ rog ga▫é har sévak ké sabʰ jan ké banḋʰan ṫoṛee▫æ. All the pain, hunger, and disease of the Lord’s servant are eradicated; the bonds of the humble beings are torn away. ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹੋਆ ਹਰਿ ਭਗਤੁ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਮੁਹਿ ਡਿਠੈ ਜਗਤੁ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਲੋੜੀਐ ॥੪॥ हरि किरपा ते होआ हरि भगतु हरि भगत जना कै मुहि डिठै जगतु तरिआ सभु लोड़ीऐ ॥४॥ Har kirpaa ṫé ho▫aa har bʰagaṫ har bʰagaṫ janaa kæ muhi ditʰæ jagaṫ ṫari▫aa sabʰ loṛee▫æ. ||4|| By the Lord’s Grace, one becomes the Lord’s devotee; beholding the face of the Lord’s humble devotee, the whole world is saved and carried across. ||4||