ਹਉਮੈ ਜਲਤੇ ਜਲਿ ਮੁਏ ਭ੍ਰਮਿ ਆਏ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥ हउमै जलते जलि मुए भ्रमि आए दूजै भाइ ॥ Ha▫umæ jalṫé jal mu▫é bʰaram aa▫é ḋoojæ bʰaa▫é. In the flames of egotism, he is burnt to death; he wanders in doubt and the love of duality. ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥ सलोकु मः ३ ॥ Salok mėhlaa 3. Shalok, Third Mehl: ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਰਾਖਿ ਲੀਏ ਆਪਣੈ ਪੰਨੈ ਪਾਇ ॥ पूरै सतिगुरि राखि लीए आपणै पंनै पाइ ॥ Pooræ saṫgur raakʰ lee▫é aapṇæ pannæ paa▫é. The Perfect True Guru saves him, making him His own. ਇਹੁ ਜਗੁ ਜਲਤਾ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥ इहु जगु जलता नदरी आइआ गुर कै सबदि सुभाइ ॥ Ih jag jalṫaa naḋree aa▫i▫aa gur kæ sabaḋ subʰaa▫é. This world is burning; through the Sublime Word of the Guru’s Shabad, this comes to be seen. ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਸੀਤਲ ਭਏ ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਕਮਾਇ ॥੧॥ सबदि रते से सीतल भए नानक सचु कमाइ ॥१॥ Sabaḋ raṫé sé seeṫal bʰa▫é Naanak sach kamaa▫é. ||1|| Those who are attuned to the Shabad are cooled and soothed; O Nanak! They practice Truth. ||1||