ਕਿਆ ਗਭਰੂ ਕਿਆ ਬਿਰਧਿ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥ किआ गभरू किआ बिरधि है मनमुख त्रिसना भुख न जाइ ॥ Ki▫aa gabʰroo ki▫aa biraḋʰ hæ manmukʰ ṫarisnaa bʰukʰ na jaa▫é. Whether he is young or old, the self-willed Manmukh cannot escape hunger and thirst. ਮਃ ੩ ॥ मः ३ ॥ Mėhlaa 3. Third Mehl: ਅੰਦਰੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਸੰਤੋਖਿਆ ਫਿਰਿ ਭੁਖ ਨ ਲਗੈ ਆਇ ॥ अंदरु त्रिपति संतोखिआ फिरि भुख न लगै आइ ॥ Anḋar ṫaripaṫ sanṫokʰi▫aa fir bʰukʰ na lagæ aa▫é. They are satisfied and satiated within; they never feel hungry again. ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਰਤਿਆ ਸੀਤਲੁ ਹੋਏ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥ गुरमुखि सबदे रतिआ सीतलु होए आपु गवाइ ॥ Gurmukʰ sabḋé raṫi▫aa seeṫal ho▫é aap gavaa▫é. The Gurmukhs are imbued with the Word of the Shabad; they are at peace, having lost their self-conceit. ਨਾਨਕ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਹਿ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜੋ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥ नानक जि गुरमुखि करहि सो परवाणु है जो नामि रहे लिव लाइ ॥२॥ Naanak jė gurmukʰ karahi so parvaaṇ hæ jo naam rahé liv laa▫é. ||2|| O Nanak! Whatever the Gurmukhs do is acceptable; they remain lovingly absorbed in the Naam, the Name of the Lord. ||2||