ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੩ ॥ रागु सूही महला ३ घरु ३ ॥ Raag soohee mėhlaa 3 gʰar 3. Raag Soohee, Third Mehl, Third House: ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੀ ਹਰਿ ਜੀਉ ਰਾਖੈ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ਰਾਮ ॥ भगत जना की हरि जीउ राखै जुगि जुगि रखदा आइआ राम ॥ Bʰagaṫ janaa kee har jee▫o raakʰæ jug jug rakʰ▫ḋaa aa▫i▫aa raam. The Dear Lord protects His humble devotees; throughout the ages, He has protected them. ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ੴ सतिगुर प्रसादि ॥ Ik▫oaⁿkaar saṫgur parsaaḋ. One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru: ਸੋ ਭਗਤੁ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ਰਾਮ ॥ सो भगतु जो गुरमुखि होवै हउमै सबदि जलाइआ राम ॥ So bʰagaṫ jo gurmukʰ hovæ ha▫umæ sabaḋ jalaa▫i▫aa raam. Those devotees who become Gurmukh burn away their ego, through the Word of the Shabad. ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਭਾਇਆ ਜਿਸ ਦੀ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥ हउमै सबदि जलाइआ मेरे हरि भाइआ जिस दी साची बाणी ॥ Ha▫umæ sabaḋ jalaa▫i▫aa méré har bʰaa▫i▫aa jis ḋee saachee baṇee. Those who burn away their ego through the Shabad, become pleasing to my Lord; their speech becomes True. ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥ सची भगति करहि दिनु राती गुरमुखि आखि वखाणी ॥ Sachee bʰagaṫ karahi ḋin raaṫee gurmukʰ aakʰ vakʰaaṇee. They perform the Lord’s true devotional service, day and night, as the Guru has instructed them. ਭਗਤਾ ਕੀ ਚਾਲ ਸਚੀ ਅਤਿ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਸਚਾ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥ भगता की चाल सची अति निरमल नामु सचा मनि भाइआ ॥ Bʰagṫaa kee chaal sachee aṫ nirmal naam sachaa man bʰaa▫i▫aa. The devotees’ lifestyle is true, and absolutely pure; the True Name is pleasing to their minds. ਨਾਨਕ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਜਿਨੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥੧॥ नानक भगत सोहहि दरि साचै जिनी सचो सचु कमाइआ ॥१॥ Naanak bʰagaṫ sohėh ḋar saachæ jinee sacho sach kamaa▫i▫aa. ||1|| O Nanak! Those devotees, who practice Truth, and only Truth, look beauteous in the Court of the True Lord. ||1|| ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਕੀ ਜਾਤਿ ਪਤਿ ਹੈ ਭਗਤ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣੇ ਰਾਮ ॥ हरि भगता की जाति पति है भगत हरि कै नामि समाणे राम ॥ Har bʰagṫaa kee jaaṫ paṫ hæ bʰagaṫ har kæ naam samaaṇé raam. The Lord is the social class and honor of His devotees; the Lord’s devotees merge in the Naam, the Name of the Lord. ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਵਹਿ ਜਿਨ ਗੁਣ ਅਵਗਣ ਪਛਾਣੇ ਰਾਮ ॥ हरि भगति करहि विचहु आपु गवावहि जिन गुण अवगण पछाणे राम ॥ Har bʰagaṫ karahi vichahu aap gavaavėh jin guṇ avgaṇ pachʰaaṇé raam. They worship the Lord in devotion, and eradicate self-conceit from within themselves; they understand merits and demerits. ਗੁਣ ਅਉਗਣ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ਭੈ ਭਗਤਿ ਮੀਠੀ ਲਾਗੀ ॥ गुण अउगण पछाणै हरि नामु वखाणै भै भगति मीठी लागी ॥ Guṇ a▫ugaṇ pachʰaaṇæ har naam vakʰaaṇæ bʰæ bʰagaṫ meetʰee laagee. They understand merits and demerits, and chant the Lord’s Name; devotional worship is sweet to them. ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਘਰ ਹੀ ਮਹਿ ਬੈਰਾਗੀ ॥ अनदिनु भगति करहि दिनु राती घर ही महि बैरागी ॥ An▫ḋin bʰagaṫ karahi ḋin raaṫee gʰar hee mėh bæraagee. Night and day, they perform devotional worship, day and night, and in the home of the self, they remain detached. ਭਗਤੀ ਰਾਤੇ ਸਦਾ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹਰਿ ਜੀਉ ਵੇਖਹਿ ਸਦਾ ਨਾਲੇ ॥ भगती राते सदा मनु निरमलु हरि जीउ वेखहि सदा नाले ॥ Bʰagṫee raaṫé saḋaa man nirmal har jee▫o vékʰėh saḋaa naalé. Imbued with devotion, their minds remain forever immaculate and pure; they see their Dear Lord always with them. ਨਾਨਕ ਸੇ ਭਗਤ ਹਰਿ ਕੈ ਦਰਿ ਸਾਚੇ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਲੇ ॥੨॥ नानक से भगत हरि कै दरि साचे अनदिनु नामु सम्हाले ॥२॥ Naanak sé bʰagaṫ har kæ ḋar saaché an▫ḋin naam samĥaalé. ||2|| O Nanak! Those devotees are True in the Court of the Lord; night and day, they dwell upon the Naam. ||2|| ਮਨਮੁਖ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥ मनमुख भगति करहि बिनु सतिगुर विणु सतिगुर भगति न होई राम ॥ Manmukʰ bʰagaṫ karahi bin saṫgur viṇ saṫgur bʰagaṫ na ho▫ee raam. The self-willed Manmukhs practice devotional rituals without the True Guru, but without the True Guru, there is no devotion. ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਰੋਗਿ ਵਿਆਪੇ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਦੁਖੁ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥ हउमै माइआ रोगि विआपे मरि जनमहि दुखु होई राम ॥ Ha▫umæ maa▫i▫aa rog vi▫aapé mar janmėh ḋukʰ ho▫ee raam. They are afflicted with the diseases of egotism and Maya, and they suffer the pains of death and rebirth. ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਦੁਖੁ ਹੋਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਰਜ ਵਿਗੋਈ ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਤਤੁ ਨ ਜਾਨਿਆ ॥ मरि जनमहि दुखु होई दूजै भाइ परज विगोई विणु गुर ततु न जानिआ ॥ Mar janmėh ḋukʰ ho▫ee ḋoojæ bʰaa▫é paraj vigo▫ee viṇ gur ṫaṫ na jaani▫aa. The world suffers the pains of death and rebirth, and through the love of duality, it is ruined; without the Guru, the essence of reality is not known. ਭਗਤਿ ਵਿਹੂਣਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਭਰਮਿਆ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਨਿਆ ॥ भगति विहूणा सभु जगु भरमिआ अंति गइआ पछुतानिआ ॥ Bʰagaṫ vihooṇaa sabʰ jag bʰarmi▫aa anṫ ga▫i▫aa pachʰuṫaani▫aa. Without devotional worship, everyone in the world is deluded and confused, and in the end, they depart with regrets. ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕਿਨੈ ਪਛਾਣਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥ कोटि मधे किनै पछाणिआ हरि नामा सचु सोई ॥ Kot maḋʰé kinæ pachʰaaṇi▫aa har naamaa sach so▫ee. Among millions, there is scarcely one who realizes the Name of the True Lord. ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੩॥ नानक नामि मिलै वडिआई दूजै भाइ पति खोई ॥३॥ Naanak naam milæ vadi▫aa▫ee ḋoojæ bʰaa▫é paṫ kʰo▫ee. ||3|| O Nanak! Through the Naam, greatness is obtained; in the love of duality, all honor is lost. ||3|| ਭਗਤਾ ਕੈ ਘਰਿ ਕਾਰਜੁ ਸਾਚਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਦਾ ਵਖਾਣੇ ਰਾਮ ॥ भगता कै घरि कारजु साचा हरि गुण सदा वखाणे राम ॥ Bʰagṫaa kæ gʰar kaaraj saachaa har guṇ saḋaa vakʰaaṇé raam. In the home of the devotees, is the joy of true marriage; they chant the Glorious Praises of the Lord forever. ਭਗਤਿ ਖਜਾਨਾ ਆਪੇ ਦੀਆ ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਣੇ ਰਾਮ ॥ भगति खजाना आपे दीआ कालु कंटकु मारि समाणे राम ॥ Bʰagaṫ kʰajaanaa aapé ḋee▫aa kaal kantak maar samaaṇé raam. He Himself blesses them with the treasure of devotion; conquering the thorny pain of death, they merge in the Lord. ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਣੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਣੇ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ॥ कालु कंटकु मारि समाणे हरि मनि भाणे नामु निधानु सचु पाइआ ॥ Kaal kantak maar samaaṇé har man bʰaaṇé naam niḋʰaan sach paa▫i▫aa. Conquering the thorny pain of death, they merge in the Lord; they are pleasing to the Lord’s Mind, and they obtain the true treasure of the Naam. ਸਦਾ ਅਖੁਟੁ ਕਦੇ ਨ ਨਿਖੁਟੈ ਹਰਿ ਦੀਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇਆ ॥ सदा अखुटु कदे न निखुटै हरि दीआ सहजि सुभाइआ ॥ Saḋaa akʰut kaḋé na nikʰutæ har ḋee▫aa sahj subʰaa▫i▫aa. This treasure is inexhaustible; it will never be exhausted. The Lord automatically blesses them with it. ਹਰਿ ਜਨ ਊਚੇ ਸਦ ਹੀ ਊਚੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥ हरि जन ऊचे सद ही ऊचे गुर कै सबदि सुहाइआ ॥ Har jan ooché saḋ hee ooché gur kæ sabaḋ suhaa▫i▫aa. The humble servants of the Lord are exalted and elevated, forever on high; they are adorned with the Word of the Guru’s Shabad. ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਏ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸੋਭਾ ਪਾਇਆ ॥੪॥੧॥੨॥ नानक आपे बखसि मिलाए जुगि जुगि सोभा पाइआ ॥४॥१॥२॥ Naanak aapé bakʰas milaa▫é jug jug sobʰaa paa▫i▫aa. ||4||1||2|| O Nanak! He Himself forgives them, and merges them with Himself; throughout the ages, they are glorified. ||4||1||2||