ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਹੈ ਕਿਤੁ ਖਾਧੈ ਤਿਪਤਾਇ ॥
हरि प्रभु वेपरवाहु है कितु खाधै तिपताइ ॥
Har parabʰ véparvaahu hæ kiṫ kʰaaḋʰæ ṫipṫaa▫é.
My Lord God is Self-existent and Independent. What does He need to eat to be satisfied?
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੋ ਚਲੈ ਤਿਪਤਾਸੈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
सतिगुर कै भाणै जो चलै तिपतासै हरि गुण गाइ ॥
Saṫgur kæ bʰaaṇæ jo chalæ ṫipṫaasæ har guṇ gaa▫é.
Whoever walks in harmony with the Will of the True Guru, and sings the Glorious Praises of the Lord, is pleasing to Him.
|
ਧਨੁ ਧਨੁ ਕਲਜੁਗਿ ਨਾਨਕਾ ਜਿ ਚਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥੧੨॥
धनु धनु कलजुगि नानका जि चले सतिगुर भाइ ॥१२॥
Ḋʰan ḋʰan kaljug naankaa jė chalé saṫgur bʰaa▫é. ||12||
Blessed, blessed are they, in this Dark Age of Kali Yuga, O Nanak! Who walk in harmony with the Will of the True Guru. ||12||
|
ਸਤਿਗੁਰੂ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦੁ ਨ ਰਖਿਓ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
सतिगुरू न सेविओ सबदु न रखिओ उर धारि ॥
Saṫguroo na sévi▫o sabaḋ na rakʰi▫o ur ḋʰaar.
Those who do not serve the True Guru, and do not keep the Shabad enshrined in their hearts -
|
ਧਿਗੁ ਤਿਨਾ ਕਾ ਜੀਵਿਆ ਕਿਤੁ ਆਏ ਸੰਸਾਰਿ ॥
धिगु तिना का जीविआ कितु आए संसारि ॥
Ḋʰig ṫinaa kaa jeevi▫aa kiṫ aa▫é sansaar.
cursed are their lives. Why did they even come into the world?
|
ਗੁਰਮਤੀ ਭਉ ਮਨਿ ਪਵੈ ਤਾਂ ਹਰਿ ਰਸਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰਿ ॥
गुरमती भउ मनि पवै तां हरि रसि लगै पिआरि ॥
Gurmaṫee bʰa▫o man pavæ ṫaaⁿ har ras lagæ pi▫aar.
If one follows the Guru’s Teachings, and keeps the Fear of God in his mind, then he is lovingly attuned to the sublime essence of the Lord.
|
ਨਾਉ ਮਿਲੈ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਿ ॥੧੩॥
नाउ मिलै धुरि लिखिआ जन नानक पारि उतारि ॥१३॥
Naa▫o milæ ḋʰur likʰi▫aa jan Naanak paar uṫaar. ||13||
By his primal destiny, he obtains the Name; O Nanak! He is carried across. ||13||
|
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਜਗੁ ਭਰਮਿਆ ਘਰੁ ਮੁਸੈ ਖਬਰਿ ਨ ਹੋਇ ॥
माइआ मोहि जगु भरमिआ घरु मुसै खबरि न होइ ॥
Maa▫i▫aa mohi jag bʰarmi▫aa gʰar musæ kʰabar na ho▫é.
The world wanders lost in emotional attachment to Maya; it does not realize that its own home is being plundered.
|
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧਿ ਮਨੁ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਨਮੁਖ ਅੰਧਾ ਲੋਇ ॥
काम क्रोधि मनु हिरि लइआ मनमुख अंधा लोइ ॥
Kaam kroḋʰ man hir la▫i▫aa manmukʰ anḋʰaa lo▫é.
The self-willed Manmukh is blind in the world; his mind is lured away by sexual desire and anger.
|
ਗਿਆਨ ਖੜਗ ਪੰਚ ਦੂਤ ਸੰਘਾਰੇ ਗੁਰਮਤਿ ਜਾਗੈ ਸੋਇ ॥
गिआन खड़ग पंच दूत संघारे गुरमति जागै सोइ ॥
Gi▫aan kʰaṛag panch ḋooṫ sangʰaaré gurmaṫ jaagæ so▫é.
With the sword of spiritual wisdom, kill the five demons. Remain awake and aware of the Guru’s Teachings.
|
ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਪਰਗਾਸਿਆ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
नाम रतनु परगासिआ मनु तनु निरमलु होइ ॥
Naam raṫan pargaasi▫aa man ṫan nirmal ho▫é.
The Jewel of the Naam is revealed, and the mind and body are purified.
|
ਨਾਮਹੀਨ ਨਕਟੇ ਫਿਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਬਹਿ ਰੋਇ ॥
नामहीन नकटे फिरहि बिनु नावै बहि रोइ ॥
Naamheen nakté firėh bin naavæ bahi ro▫é.
Those who lack the Naam wander around lost, with their noses cut off; without the Name, they sit and cry.
|
ਨਾਨਕ ਜੋ ਧੁਰਿ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥੧੪॥
नानक जो धुरि करतै लिखिआ सु मेटि न सकै कोइ ॥१४॥
Naanak jo ḋʰur karṫæ likʰi▫aa so mét na sakæ ko▫é. ||14||
O Nanak! No one can erase that which is preordained by the Creator Lord. ||14||
|
ਗੁਰਮੁਖਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
गुरमुखा हरि धनु खटिआ गुर कै सबदि वीचारि ॥
Gurmukʰaa har ḋʰan kʰati▫aa gur kæ sabaḋ veechaar.
The Gurmukhs earn the wealth of the Lord, contemplating the Word of the Guru’s Shabad.
|
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇਆ ਅਤੁਟ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ॥
नामु पदारथु पाइआ अतुट भरे भंडार ॥
Naam paḋaaraṫʰ paa▫i▫aa aṫut bʰaré bʰandaar.
They receive the wealth of the Naam; their treasures are overflowing.
|
ਹਰਿ ਗੁਣ ਬਾਣੀ ਉਚਰਹਿ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥
हरि गुण बाणी उचरहि अंतु न पारावारु ॥
Har guṇ baṇee uchrahi anṫ na paaraavaar.
Through the Word of the Guru’s Bani, they utter the Glorious Praises of the Lord, whose end and limitations cannot be found.
|
ਨਾਨਕ ਸਭ ਕਾਰਣ ਕਰਤਾ ਕਰੈ ਵੇਖੈ ਸਿਰਜਨਹਾਰੁ ॥੧੫॥
नानक सभ कारण करता करै वेखै सिरजनहारु ॥१५॥
Naanak sabʰ kaaraṇ karṫaa karæ vékʰæ sirjanhaar. ||15||
O Nanak! The Creator is the Doer of all; the Creator Lord beholds all. ||15||
|
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜੁ ਹੈ ਮਨੁ ਚੜਿਆ ਦਸਵੈ ਆਕਾਸਿ ॥
गुरमुखि अंतरि सहजु है मनु चड़िआ दसवै आकासि ॥
Gurmukʰ anṫar sahj hæ man chaṛi▫aa ḋasvæ aakaas.
Within the Gurmukh is intuitive peace and poise; his mind ascends to the Tenth Plane of the Akashic Ethers.
|
ਤਿਥੈ ਊਂਘ ਨ ਭੁਖ ਹੈ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸੁਖ ਵਾਸੁ ॥
तिथै ऊंघ न भुख है हरि अमृत नामु सुख वासु ॥
Ṫiṫʰæ ooⁿgʰ na bʰukʰ hæ har amriṫ naam sukʰ vaas.
No one is sleepy or hungry there; they dwell in the peace of the Ambrosial Name of the Lord.
|
ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਵਿਆਪਤ ਨਹੀ ਜਿਥੈ ਆਤਮ ਰਾਮ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ॥੧੬॥
नानक दुखु सुखु विआपत नही जिथै आतम राम प्रगासु ॥१६॥
Naanak ḋukʰ sukʰ vi▫aapaṫ nahee jiṫʰæ aaṫam raam pargaas. ||16||
O Nanak! Pain and pleasure do not afflict anyone, where the Light of the Lord, the Supreme Soul, illuminates. ||16||
|
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਕਾ ਚੋਲੜਾ ਸਭ ਗਲਿ ਆਏ ਪਾਇ ॥
काम क्रोध का चोलड़ा सभ गलि आए पाइ ॥
Kaam kroḋʰ kaa cholṛaa sabʰ gal aa▫é paa▫é.
All have come, wearing the robes of sexual desire and anger.
|
ਇਕਿ ਉਪਜਹਿ ਇਕਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਂਹਿ ਹੁਕਮੇ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
इकि उपजहि इकि बिनसि जांहि हुकमे आवै जाइ ॥
Ik upjahi ik binas jaaⁿhi hukmé aavæ jaa▫é.
Some are born, and some pass away. They come and go according to the Hukam of the Lord’s Command.
|
ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਰੰਗੁ ਲਗਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
जंमणु मरणु न चुकई रंगु लगा दूजै भाइ ॥
Jamaṇ maraṇ na chuk▫ee rang lagaa ḋoojæ bʰaa▫é.
Their comings and goings in reincarnation do not end; they are imbued with the love of duality.
|
ਬੰਧਨਿ ਬੰਧਿ ਭਵਾਈਅਨੁ ਕਰਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੧੭॥
बंधनि बंधि भवाईअनु करणा कछू न जाइ ॥१७॥
Banḋʰan banḋʰ bʰavaa▫ee▫an karṇaa kachʰoo na jaa▫é. ||17||
Bound in bondage, they are made to wander, and they cannot do anything about it. ||17||
|
ਜਿਨ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀਅਨੁ ਤਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥
जिन कउ किरपा धारीअनु तिना सतिगुरु मिलिआ आइ ॥
Jin ka▫o kirpaa ḋʰaaree▫an ṫinaa saṫgur mili▫aa aa▫é.
Those, upon whom the Lord showers His Mercy, come and meet the True Guru.
|
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲੇ ਉਲਟੀ ਭਈ ਮਰਿ ਜੀਵਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
सतिगुरि मिले उलटी भई मरि जीविआ सहजि सुभाइ ॥
Saṫgur milé ultee bʰa▫ee mar jeevi▫aa sahj subʰaa▫é.
Meeting with the True Guru, they turn away from the world; they remain dead while still alive, with intuitive peace and poise.
|
ਨਾਨਕ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੧੮॥
नानक भगती रतिआ हरि हरि नामि समाइ ॥१८॥
Naanak bʰagṫee raṫi▫aa har har naam samaa▫é. ||18||
O Nanak! The devotees are imbued with the Lord; they are absorbed in the Name of the Lord. ||18||
|
ਮਨਮੁਖ ਚੰਚਲ ਮਤਿ ਹੈ ਅੰਤਰਿ ਬਹੁਤੁ ਚਤੁਰਾਈ ॥
मनमुख चंचल मति है अंतरि बहुतु चतुराई ॥
Manmukʰ chanchal maṫ hæ anṫar bahuṫ chaṫuraa▫ee.
The intellect of the self-willed Manmukh is fickle; he is very tricky and clever within.
|
ਕੀਤਾ ਕਰਤਿਆ ਬਿਰਥਾ ਗਇਆ ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
कीता करतिआ बिरथा गइआ इकु तिलु थाइ न पाई ॥
Keeṫaa karṫi▫aa birṫʰaa ga▫i▫aa ik ṫil ṫʰaa▫é na paa▫ee.
Whatever he has done, and all that he does, is useless. Not even an iota of it is acceptable.
|
ਪੁੰਨ ਦਾਨੁ ਜੋ ਬੀਜਦੇ ਸਭ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੈ ਜਾਈ ॥
पुंन दानु जो बीजदे सभ धरम राइ कै जाई ॥
Punn ḋaan jo beejḋé sabʰ ḋʰaram raa▫é kæ jaa▫ee.
The charity and generosity he pretends to give will be judged by the Righteous Judge of Dharma.
|
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਛੋਡਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਈ ॥
बिनु सतिगुरू जमकालु न छोडई दूजै भाइ खुआई ॥
Bin saṫguroo jamkaal na chʰod▫ee ḋoojæ bʰaa▫é kʰu▫aa▫ee.
Without the True Guru, the Messenger of Death does not leave the mortal alone; he is ruined by the love of duality.
|
ਜੋਬਨੁ ਜਾਂਦਾ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵਈ ਜਰੁ ਪਹੁਚੈ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥
जोबनु जांदा नदरि न आवई जरु पहुचै मरि जाई ॥
Joban jaaⁿḋaa naḋar na aavee jar pahuchæ mar jaa▫ee.
Youth slips away imperceptibly, old age comes, and then he dies.
|
ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਮੋਹੁ ਹੇਤੁ ਹੈ ਅੰਤਿ ਬੇਲੀ ਕੋ ਨ ਸਖਾਈ ॥
पुतु कलतु मोहु हेतु है अंति बेली को न सखाई ॥
Puṫ kalaṫ moh héṫ hæ anṫ bélee ko na sakʰaa▫ee.
The mortal is caught in love and emotional attachment to children and spouse, but none of them will be his helper and support in the end.
|
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਨਾਉ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥
सतिगुरु सेवे सो सुखु पाए नाउ वसै मनि आई ॥
Saṫgur sévé so sukʰ paa▫é naa▫o vasæ man aa▫ee.
Whoever serves the True Guru finds peace; the Name comes to abide in the mind.
|
ਨਾਨਕ ਸੇ ਵਡੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈ ॥੧੯॥
नानक से वडे वडभागी जि गुरमुखि नामि समाई ॥१९॥
Naanak sé vadé vadbʰaagee jė gurmukʰ naam samaa▫ee. ||19||
O Nanak! Great and very fortunate are those who, as Gurmukh, are absorbed in the Naam. ||19||
|
ਮਨਮੁਖ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖ ਰੋਇ ॥
मनमुख नामु न चेतनी बिनु नावै दुख रोइ ॥
Manmukʰ naam na chéṫnee bin naavæ ḋukʰ ro▫é.
The self-willed Manmukhs do not even think of the Name; without the Name, they cry in pain.
|
