ਜਿਸ ਨੋ ਦਇਆਲੁ ਹੋਵੈ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਗੁਰੂ ਉਪਦੇਸੁ ਸੁਣਾਵੈ ॥

Jis no ḋa▫i▫aal hovæ méraa su▫aamee ṫis gursikʱ guroo upḋés suṇaavæ.

That person, unto whom my Lord and Master is kind and compassionate - upon that GurSikh, the Guru’s Teachings are bestowed.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਧੂੜਿ ਮੰਗੈ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਕੀ ਜੋ ਆਪਿ ਜਪੈ ਅਵਰਹ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵੈ ॥੨॥

Jan Naanak ḋʱooṛ mangæ ṫis gursikʱ kee jo aap japæ avrah naam japaavæ. ||2||

Servant Nanak begs for the dust of the feet of that GurSikh, who himself chants the Naam, and inspires others to chant it. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸੇ ਵਿਰਲੇ ਥੋੜੇ ॥

Jo ṫuḋʱ sach ḋʱi▫aa▫iḋé sé virlé ṫʱoṛé.

Those who meditate on You, O True Lord - they are very rare.

ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਦੇ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤਿ ਖਾਹਿ ਅਸੰਖ ਕਰੋੜੇ ॥

Jo man chiṫ ik araaḋʱ▫ḋé ṫin kee barkaṫ kʱaahi asaᴺkʱ karoṛé.

Those who worship and adore the One Lord in their conscious minds - through their generosity, countless millions are fed.

ਤੁਧੁਨੋ ਸਭ ਧਿਆਇਦੀ ਸੇ ਥਾਇ ਪਏ ਜੋ ਸਾਹਿਬ ਲੋੜੇ ॥

Ṫuḋʱuno sabʱ ḋʱi▫aa▫iḋee sé ṫʱaa▫é pa▫é jo saahib loṛé.

All meditate on You, but they alone are accepted, who are pleasing to their Lord and Master.

ਜੋ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਖਾਦੇ ਪੈਨਦੇ ਸੇ ਮੁਏ ਮਰਿ ਜੰਮੇ ਕੋੜ੍ਹੇ ॥

Jo bin saṫgur sévé kʱaaḋé pænḋé sé mu▫é mar jammé koṛĥé.

Those who eat and dress without serving the True Guru die; after death, those wretched lepers are consigned to reincarnation.

ਓਇ ਹਾਜਰੁ ਮਿਠਾ ਬੋਲਦੇ ਬਾਹਰਿ ਵਿਸੁ ਕਢਹਿ ਮੁਖਿ ਘੋਲੇ ॥

O▫é haajar mitʱaa bolḋé baahar vis kadʱėh mukʱ gʱolé.

In His Sublime Presence, they talk sweetly, but behind His back, they exude poison from their mouths.

ਮਨਿ ਖੋਟੇ ਦਯਿ ਵਿਛੋੜੇ ॥੧੧॥

Man kʱoté ḋa▫yi vichʱoṛé. ||11||

The evil-minded are consigned to separation from the Lord. ||11||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

Salok mėhlaa 4.

Shalok, Fourth Mehl:

ਮਲੁ ਜੂਈ ਭਰਿਆ ਨੀਲਾ ਕਾਲਾ ਖਿਧੋਲੜਾ ਤਿਨਿ ਵੇਮੁਖਿ ਵੇਮੁਖੈ ਨੋ ਪਾਇਆ ॥

Mal joo▫ee bʱari▫aa neelaa kaalaa kʱiḋʱolṛaa ṫin væmukʱ vémukʱæ no paa▫i▫aa.

The faithless Baymukh sent out his faithless servant, wearing a blue-black coat, filled with filth and vermin.

ਪਾਸਿ ਨ ਦੇਈ ਕੋਈ ਬਹਣਿ ਜਗਤ ਮਹਿ ਗੂਹ ਪੜਿ ਸਗਵੀ ਮਲੁ ਲਾਇ ਮਨਮੁਖੁ ਆਇਆ ॥

Paas na ḋé▫ee ko▫ee bahaṇ jagaṫ mėh gooh paṛ sagvee mal laa▫é manmukʱ aa▫i▫aa.

No one in the world will sit near him; the self-willed Manmukh fell into manure, and returned with even more filth covering him.

ਪਰਾਈ ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਚੁਗਲੀ ਨੋ ਵੇਮੁਖੁ ਕਰਿ ਕੈ ਭੇਜਿਆ ਓਥੈ ਭੀ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ਦੁਹਾ ਵੇਮੁਖਾ ਦਾ ਕਰਾਇਆ ॥

Paraa▫ee jo ninḋaa chuglee no væmukʱ kar kæ bʱéji▫aa oṫʱæ bʱee muhu kaalaa ḋuhaa vémukʱaa ḋaa karaa▫i▫aa.

The faithless Baymukh was sent to slander and back-bite others, but when he went there, the faces of both he and his faithless master were blackened instead.

ਤੜ ਸੁਣਿਆ ਸਭਤੁ ਜਗਤ ਵਿਚਿ ਭਾਈ ਵੇਮੁਖੁ ਸਣੈ ਨਫਰੈ ਪਉਲੀ ਪਉਦੀ ਫਾਵਾ ਹੋਇ ਕੈ ਉਠਿ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥

Ṫaṛ suṇi▫aa sabʱaṫ jagaṫ vich bʱaa▫ee væmukʱ saṇæ nafræ pa▫ulee pa▫uḋee faavaa ho▫é kæ utʱ gʱar aa▫i▫aa.

It was immediately heard throughout the whole world, O Siblings of Destiny, that this faithless man, along with his servant, was kicked and beaten with shoes; in humiliation, they got up and returned to their homes.

ਅਗੈ ਸੰਗਤੀ ਕੁੜਮੀ ਵੇਮੁਖੁ ਰਲਣਾ ਨ ਮਿਲੈ ਤਾ ਵਹੁਟੀ ਭਤੀਜੀ ਫਿਰਿ ਆਣਿ ਘਰਿ ਪਾਇਆ ॥

Agæ sangṫee kuṛmee væmukʱ ralṇaa na milæ ṫaa vahutee bʱaṫeejeeᴺ fir aaṇ gʱar paa▫i▫aa.

The faithless Baymukh was not allowed to mingle with others; his wife and niece then brought him home to lie down.

ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਦੋਵੈ ਗਏ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਕੂਕੇ ਤਿਹਾਇਆ ॥

Halaṫ palaṫ ḋovæ ga▫é niṫ bʱukʱaa kooké ṫihaa▫i▫aa.

He has lost both this world and the next; he cries out continually, in hunger and thirst.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੁਆਮੀ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਬਹਿ ਆਪਿ ਕਰਾਇਆ ॥

Ḋʱan ḋʱan su▫aamee karṫaa purakʱ hæ jin ni▫aa▫o sach bahi aap karaa▫i▫aa.

Blessed, blessed is the Creator, the Primal Being, our Lord and Master; He Himself sits and dispenses true justice.

ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸੋ ਸਾਚੈ ਮਾਰਿ ਪਚਾਇਆ ॥

Jo ninḋaa karé saṫgur pooré kee so saachæ maar pachaa▫i▫aa.

One who slanders the Perfect True Guru is punished and destroyed by the True Lord.

ਏਹੁ ਅਖਰੁ ਤਿਨਿ ਆਖਿਆ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਸਭੁ ਉਪਾਇਆ ॥੧॥

Ėhu akʱar ṫin aakʱi▫aa jin jagaṫ sabʱ upaa▫i▫aa. ||1||

This Word is spoken by the One who created the whole universe. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

Mėhlaa 4.

Fourth Mehl:

ਸਾਹਿਬੁ ਜਿਸ ਕਾ ਨੰਗਾ ਭੁਖਾ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਨਫਰੁ ਕਿਥਹੁ ਰਜਿ ਖਾਏ ॥

Saahib jis kaa nangaa bʱukʱaa hovæ ṫis ḋaa nafar kiṫʱhu raj kʱaa▫é.

One who has a poor beggar for a master - how can he be well-fed?

ਜਿ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਫਰੈ ਹਥਿ ਆਵੈ ਅਣਹੋਦੀ ਕਿਥਹੁ ਪਾਏ ॥

Jė saahib kæ gʱar vaṫʱ hovæ so nafræ haṫʱ aavæ aṇhoḋee kiṫʱhu paa▫é.

If there is something in his master’s house, he can get it; but how can he get what is not there?

ਜਿਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਸਾ ਸੇਵਾ ਅਉਖੀ ਹੋਈ ॥

Jis ḋee sévaa keeṫee fir lékʱaa mangee▫æ saa sévaa a▫ukʱee ho▫ee.

Serving him, who will be called to answer for his account? That service is painful and useless.

ਨਾਨਕ ਸੇਵਾ ਕਰਹੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਸਫਲ ਦਰਸਨ ਕੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੈ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥

Naanak sévaa karahu har gur safal ḋarsan kee fir lékʱaa mangæ na ko▫ee. ||2||

O Nanak! Serve the Guru, the Lord Incarnate; the Blessed Vision of His Darshan is profitable, and in the end, you shall not be called to account. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਨਾਨਕ ਵੀਚਾਰਹਿ ਸੰਤ ਜਨ ਚਾਰਿ ਵੇਦ ਕਹੰਦੇ ॥

Naanak vichaarėh sanṫ jan chaar véḋ kahanḋé.

O Nanak! The Saints consider, and the four Vedas proclaim,

ਭਗਤ ਮੁਖੈ ਤੇ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਵਚਨ ਹੋਵੰਦੇ ॥

Bʱagaṫ mukʱæ ṫé bolḋé sé vachan hovanḋé.

that whatever the Lord’s devotees utter with their mouths, shall come to pass.

ਪ੍ਰਗਟ ਪਹਾਰਾ ਜਾਪਦਾ ਸਭਿ ਲੋਕ ਸੁਣੰਦੇ ॥

Pargat pahaaraa jaapḋaa sabʱ lok suṇanḋé.

He is manifest in His cosmic workshop. All people hear of this.

ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਇਨਿ ਮੁਗਧ ਨਰ ਸੰਤ ਨਾਲਿ ਖਹੰਦੇ ॥

Sukʱ na paa▫in mugaḋʱ nar sanṫ naal kʱahanḋé.

The stubborn men who fight with the Saints shall never find peace.

ਓਇ ਲੋਚਨਿ ਓਨਾ ਗੁਣੈ ਨੋ ਓਇ ਅਹੰਕਾਰਿ ਸੜੰਦੇ ॥

O▫é lochan onaa guṇæ no o▫é ahaᴺkaar saṛanḋé.

The Saints seek to bless them with virtue, but they only burn in their egos.

ਓਇ ਵਿਚਾਰੇ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਜਾ ਭਾਗ ਧੁਰਿ ਮੰਦੇ ॥

O▫é vichaaré ki▫aa karahi jaa bʱaag ḋʱur manḋé.

What can those wretched ones do, since, from the very beginning, their destiny is cursed with evil.

ਜੋ ਮਾਰੇ ਤਿਨਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਸੇ ਕਿਸੈ ਨ ਸੰਦੇ ॥

Jo maaré ṫin paarbarahm sé kisæ na sanḋé.

Those who are struck down by the Supreme Lord God are of no use to anyone.

ਵੈਰੁ ਕਰਹਿ ਨਿਰਵੈਰ ਨਾਲਿ ਧਰਮ ਨਿਆਇ ਪਚੰਦੇ ॥

vær karahi nirvær naal ḋʱaram ni▫aa▫é pachanḋé.

Those who hate the One who has no hatred - according to the true justice of Dharma, they shall perish.

ਜੋ ਜੋ ਸੰਤਿ ਸਰਾਪਿਆ ਸੇ ਫਿਰਹਿ ਭਵੰਦੇ ॥

Jo jo sanṫ saraapi▫aa sé firėh bʱavanḋé.

Those who are cursed by the Saints will continue wandering aimlessly.

ਪੇਡੁ ਮੁੰਢਾਹੂੰ ਕਟਿਆ ਤਿਸੁ ਡਾਲ ਸੁਕੰਦੇ ॥੧੨॥

Péd muᴺdʱaahooᴺ kati▫aa ṫis daal sukanḋé. ||12||

When the tree is cut off at its roots, the branches wither and die. ||12||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

Salok mėhlaa 4.

Shalok Fourth Mehl:

TOP OF PAGE